ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ - ΣΥΜΠΟΝΙΑ - ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ
Ξανασκέφτομαι ετούτες τις ημέρες
αυτά που χρόνια μελετάω. Η ενσυναίσθηση,
να μπαίνεις δηλαδή στη θέση του άλλου,
δεν είναι μόνον το πολυτιμότερο χάρισμα
που το έχεις από τη γέννα (ως προαίρεση)
ή και το καλλιεργείς αργότερα σαν ευαίσθητος άνθρωπος,
ο οποίος επιλέγει να μην σκληραίνει για άμυνα,
να μη θωρακίζεται αλλά να αφήνει
ακάλυπτη την ευαλωτότητά του
αλλά είναι (η ενσυναίσθηση) και μια ακτινοβολία
που εκπέμπεται - όταν είναι γνήσια
και όχι επιμελημένη "του φαίνεσθαι".
Αυτή η ακτινοβολία εισπράττεται άμεσα μεν
από τις άλλες ευαίσθητες ψυχές
αλλά και διαπερνά και εκείνες
που στις πληγές τους έχει αρχίσει να σχηματίζεται ήδη
μια σκληρή πέτσα προστασίας
και τέλος κλονίζει, έστω παροδικά,
την αλαζονική πανοπλία των πραγματικά
και αμετανόητα σκληρόκαρδων.
Μην κρύβετε φίλοι μου τέτοια χαρίσματα.
Αφήστε την ενσυναίσθηση να γίνει συμπόνια.
Κλάψτε για όσους κάπου μακριά ξεσκίζονται από οδύνες.
Προσευχηθείτε για όσους δεν μπορείτε να βοηθήσετε.
Κάντε μια κίνηση "εξόδου" ως εκεί που φτάνει το χέρι σας
και δώστε, δώστε, δώστε - υλικά ή αγκαλιές καρδιάς.
Μη θαυμάζετε τους θωρακισμένους.
Μην προσπερνάτε τους ποιητές.
Ν.Ν. σε καραντίνα "κελλιώτης" αλλά όχι μοναχός
04-04-20
