Κάθε
καινούρια μέρα είναι μια καταπληκτική ευκαιρία να απαγκιστρωθούμε από
το χθες και να σχεδιάσουμε το μέλλον... Ή μήπως όχι; Το σήμερα, σε
αντίθεση με το μέλλον, είναι βέβαιο πως υπάρχει, ήδη είναι εδώ και άμεσα
μπορούμε να επέμβουμε στη διαμόρφωση του. Κάποιες πραγματικότητες
φυσικά, δεν είναι εφικτό να τις αναιρέσουμε... Μπορούμε όμως να
διαλέξουμε πώς τις αντιλαμβανόναστε, τις διαχειριζόμαστε γνωστικά και
συναισθηματικά. Αδράζοντας τη μέρα με διάθεση πνευματικού αγώνα και
αγάπης προς τον εαυτό μας πρώτα και τον πλησίον ύστερα, έξω βάλλουμε τον
φόβον, που είναι υπαριθμόν ένας εχθρός της ευτυχίας μας. Και ο αγώνας
είναι καθημερινός και επαναλαμβανόμενος...
Μια συζήτηση χθες μου
θύμισε πως ήμουν 20 χρόνια πριν. Φοβισμένη, ενοχική, ντροπαλή μέχρι
αγοραφοβίας, και σίγουρα δυστυχισμένη.
Παρόλα αυτά, 20 χρόνια μετά,
και ύστερα από καθημερινές προσπάθειες αισθάνομαι ευτυχισμένη, με
ελάχιστο φόβο στο μυαλό μου και με έμπρακτη αισιοδοξία για το μέλλον. Το
ταξίδι δεν ήταν εύκολο και ούτε τελείωσε. Και σίγουρα δεν έχω επιτύχει
όλα αυτά που οι γύρω μου θεωρούν απαραίτητες προυποθέσεις για ευτυχία.
Μπορώ να αδράζω τη μέρα όμως και να χαίρομαι με μικρά όπως ένα καφέ
στη βεράντα ή μια απρόσμενο φιλικό συναπάντημα ή τη χαρά και τον
ενθουσιασμό των ανθρώπων που αγαπώ... Κι αν μια μέρα ξυπνήσω με γκρίνια
και μαυρίλα, ανέχομαι τον εαυτό μου και προσπαθώ να τον αντέξω... Μέρα
είναι, θα περάσει και στο χέρι μας είναι να την περάσουμε χαρούμενα.
Καλημέρα! — μαζί με Θέκλα Πετρίδου.
Μια συζήτηση χθες μου θύμισε πως ήμουν 20 χρόνια πριν. Φοβισμένη, ενοχική, ντροπαλή μέχρι αγοραφοβίας, και σίγουρα δυστυχισμένη.
Παρόλα αυτά, 20 χρόνια μετά, και ύστερα από καθημερινές προσπάθειες αισθάνομαι ευτυχισμένη, με ελάχιστο φόβο στο μυαλό μου και με έμπρακτη αισιοδοξία για το μέλλον. Το ταξίδι δεν ήταν εύκολο και ούτε τελείωσε. Και σίγουρα δεν έχω επιτύχει όλα αυτά που οι γύρω μου θεωρούν απαραίτητες προυποθέσεις για ευτυχία. Μπορώ να αδράζω τη μέρα όμως και να χαίρομαι με μικρά όπως ένα καφέ στη βεράντα ή μια απρόσμενο φιλικό συναπάντημα ή τη χαρά και τον ενθουσιασμό των ανθρώπων που αγαπώ... Κι αν μια μέρα ξυπνήσω με γκρίνια και μαυρίλα, ανέχομαι τον εαυτό μου και προσπαθώ να τον αντέξω... Μέρα είναι, θα περάσει και στο χέρι μας είναι να την περάσουμε χαρούμενα. Καλημέρα! — μαζί με Θέκλα Πετρίδου.
